‘Hack the Bag’ voor een plasticvrije markt
Kunstenaar Wilma van der Wilt en Zwerfie Rotterdam maken samen een vuist tegen gratis plastic tasjes op Rotterdamse markten. Onder de noemer ‘Hack the Bag’ gaan vrijwilligers deze zomer op de drie grootste markten van de stad zwerftasjes verzamelen. Van der Wilt gebruikt het plastic voor kunst op hekwerken.
Op de markt kun je heel goed plasticvrij boodschappen doen, omdat groenten en fruit veelal onverpakt is. Maar gratis plastic tasjes gooien roet in het eten. Op marktdagen liggen straten en het stadsgroen rondom marktterreinen vol met verwaaide blauwe en witte tasjes. Ook komen ze regelmatig hoog in bomen of in het water terecht. Door zwerftasjes van de Binnenrotte, het Afrikaanderplein en het Grote Visserijplein te verwerken in kunst, willen Wilma van der Wilt en Ivo Rodermans het gebruik van wegwerptasjes ter discussie stellen. “Dit probleem is zó makkelijk op te lossen”, zegt Rodermans. “Het enige dat marktbezoekers hoeven doen, is een herbruikbare tas meenemen van huis.”
Van der Wilt gebruikt de tasjes om grote gevlochten en geweven collages te maken op hekwerken in de wijk Bospolder-Tussendijken. Die hekken komen te staan bij werkzaamheden ten behoeve van de energietransitie in de wijk. Bewoners werken mee aan het vlechtwerk. Eind augustus moet 17 meter hekwerk klaar zijn. “De tasjes gaan van de markt, via de kunst, terug de wijk in”, zegt Wilma van der Wilt. “Bewoners participeren ook actief in het verzamelen van tasjes, wat hen bewust maakt van de noodzaak van de energietransitie én hen aanspoort tot actie.”
Zwerfie Rotterdam pleit al jarenlang voor plasticvrije markten. Door inzet van de zwerfafvalorganisatie heeft de gemeente Rotterdam sinds vorig jaar officieel het doel gesteld om op één markt te experimenteren met plasticvrij. “Wij hebben met een werkgroep het voorwerk gedaan en de opties alvast verkend”, zegt Rodermans. “Het zal niet gemakkelijk gaan, maar wij denken dat het mogelijk is om de allereerste duurzame plasticvrije markt in Rotterdam mogelijk te gaan maken. Dat is iets waarop de kooplieden tegen die tijd oprecht heel trost mogen zijn.”
